Έφηβος & Παιδί

Οι έφηβοι και τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν διάφορες ψυχολογικές δυσκολίες.

Υπάρχουν έγκυρες επιστημονικές ψυχολογικές εφαρμογές οι οποίες μπορούν να τα βοηθήσουν να οργανώσουν τις στρατηγικές τους ώστε να εκπληρωθεί ικανοποιητικά το ιδιαίτερα σημαντικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωσή τους.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

“Επιλέξτε τους τίτλους από την ακόλουθη λίστα ώστε να δείτε πληροφορίες για την αντίστοιχη ψυχολογική δυσκολία”

Συχνά θέματα που προκαλούν στα παιδιά άγχος είναι οι σχέσεις με τους φίλους τους, όταν τα κοροϊδεύουν ή τα εκφοβίζουν στο σχολείο, οι οικογενειακές σχέσεις (ένταση μεταξύ γονέων και αδερφών), ανησυχία για γεγονότα όπως οικονομικά του σπιτιού, η δουλειά της μαμάς κλπ. , χωρισμός και διαζύγιο γονέων.
Πολύ νεαρά παιδιά παρουσιάζουν φόβο αποχωρισμού (απομάκρυνση από τον γονέα). Εκδηλώνουν διαφορετικές συμπεριφορές από ένα ενήλικα με φοβία. Συμπεριφορές που συνήθως συναντούνται σε νεώτερα στάδια ανάπτυξης όπως ενούρηση, πιπίλισμα δαχτύλου ή δεν μπορούν πια να κοιμηθούν μόνα τους στο κρεβάτι τους (φόβος σκοταδιού). Τέτοια είδη φόβου και αντιδράσεις φανερώνονται ξαφνικά και παραπέμπουν σε κάποια αρνητική τραυματική εμπειρία του παιδιού. Άλλες φοβίες, όπως φοβίες για ζώα, κεραυνούς, δυνατούς θορύβους κλπ., εμφανίζονται πριν από τα 7 χρόνια. Έχει μεγάλη σημασία οι χειρισμοί από τους γονείς στο να μην εκδηλωθεί ως πρόβλημα. Οι ειδικές φοβίες στην παιδική ηλικία συμβαίνει συχνότατα να εξαφανίζονται χωρίς θεραπευτική παρέμβαση.
Η νυκτερινή ενούρηση αφορά στην απώλεια ούρων, τουλάχιστον δύο φορές μέσα στην εβδομάδα, κατά την διάρκεια του βραδινού ύπνου, χωρίς την θέληση παιδιών ηλικίας άνω των πέντε ετών. Βέβαια, πρέπει να διαβεβαιώνεται πως το πρόβλημα αυτό δεν προκαλείται από ζητήματα λειτουργίας του κεντρικού νευρικού συστήματος ή από χρήση ουσιών όπως τα διουρητικά. Το επίπεδο της σοβαρότητας είναι ένα διαμφισβητούμενο θέμα, με παιδιά να ποικίλουν στη συχνότητα των επεισοδίων. Μόνο μια μειοψηφία (2-15%) έχει ενουρητικό επεισόδιο κάθε βράδυ ή περισσότερο από 2 φορές την εβδομάδα. Συναντάται περισσότερο στα αγόρια κατά την παιδική ηλικία 7 ετών: 15-22% στα αγόρια και 7-15% στα κορίτσια. Η νυχτερινή ενούρηση μειώνεται με την ηλικία αν και ένα μικρό ποσοστό συνεχίζει να βρέχει το κρεβάτι ως έφηβοι ή νεαροί ενήλικες (1-2%). Είναι λοιπόν κλινικά προστακτικό να υπάρξει θεραπευτική παρέμβαση γιατί οι ψυχοκοινωνικές συνέπειες είναι αρκετά επιβαρυντικές για το παιδί.
Οι συνέπειες ενός διαζυγίου για τα παιδιά μειώνονται εξαιρετικά όταν οι γονείς προσπαθούν να διατηρήσουν μια καλή σχέση μεταξύ τους με στόχο την καλύτερη επικοινωνία όσον αφορά τα παιδιά. Προβλήματα φανερώνονται όταν το διαζύγιο έχει προκύψει με τρομερές εντάσεις μεταξύ των γονέων και ακολουθούν συναισθήματα θυμού, πικρίας, εκδίκησης ή όταν οι νέοι σύντροφοι των διαζευγμένων νιώθουν ανασφάλεια, ζήλια, διεκδικούν αποκλειστικότητα, κλπ., με τη σχέση των πρώην συντρόφων. Η συνύπαρξη ενός τέτοιου σχήματος κρύβει πολλές δυσκολίες, παγίδες, κινδύνους και ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά και τους εφήβους στην ψυχική τους υγεία.
Ο εκφοβισμός έχει να κάνει με την δύναμη & εξουσία που θέλει να νιώσει ο εκφοβιστής. Περιλαμβάνει εσκεμμένες και επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να βλάψει, να τρομάξει ή να αποκλείσει κάποιον. Όποια μορφή και να έχει προκαλεί ψυχικό πόνο στον αποδέκτη οδηγώντας το παιδί σε μοναξιά, άγχος και θλίψη επηρεάζοντας την σχολική επίδοση. Όταν τα παιδιά έχουν δεχτεί εκφοβισμό ίσως να μην θέλουν να πάνε στο σχολείο, να είναι ασυνήθιστα ήσυχα, απομονώνονται, φαίνονται υπέρ-ευαίσθητα, έχουν δυσκολίες στον ύπνο, παραπονιούνται για πονοκεφάλους η άλλα σωματικά προβλήματα.
Μερικές φορές οι άνθρωποι υποθέτουν ότι η ανορεξία είναι γύρω από το αδυνάτισμα και την δίαιτα, αλλά πολύ περισσότερο από αυτά. Στο πυρήνα της ασθένειας υπάρχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, αρνητική εικόνα σώματος και υπερβολική ψυχική ένταση και άγχος.
Η υπερφαγία περιγράφεται ως μια εμμονή με το φαγητό. Το φαγητό γίνεται ο τρόπος που κάνει το άτομο να νιώσει καλύτερα ή να κρύψει δύσκολα συναισθήματα.

Παιδιά με υπερκινητικότητα δείχνουν να υστερούν έλεγχο τεσσάρων περιοχών: παρόρμηση, διέγερση, έντονη και χρονικά επίμονη φυσική κίνηση, και δυσκολία στη διατήρηση της προσοχής. Να τονιστεί πως μερικά παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν μόνο ελλειμματική προσοχή. Τα παιδιά αυτά δείχνουν ντροπαλά, μη δημοφιλή και είναι κοινωνικά απομονωμένα. Άλλα παιδιά δείχνουν να έχουν ελλειμματική προσοχή σε συνδυασμό με υπερκινητικότητα. Στην περίπτωση αυτή, εκτός των άλλων, τα παιδιά έχουν προβλήματα επιθετικότητας και επικοινωνίας. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις τα παιδιά έχουν μαθησιακά προβλήματα, χαμηλή αυτό-εκτίμηση και ασταθή διάθεση.

Οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (ΕΜΔ) θα μπορούσαν να ορισθούν ως μια απρόσμενη κατάσταση που συμβαίνει σε ένα παιδί μέσου όρου ή ανωτέρου επιπέδου εξυπνάδας, και χαρακτηρίζεται από μία σημαντική καθυστέρηση σε μία ή περισσότερες περιοχές μάθησης.» Συχνά ακούγονται όροι που αφορούν σε ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως, Δυσλεξία, Δυσγραφία, Δυσαριθμησία και άλλοι.

Ζούμε σε μια κοινωνική πραγματικότητα με ποικίλα και έντονα ερεθίσματα δημιουργώντας πληθώρα σκέψεων, αντιλήψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών. Αν και αυτό θεωρείται πλούτος ζωής, μερικές φορές δημιουργούνται εντάσεις, διαμάχες και συγκρούσεις σε ένα οικογενειακό σύστημα. Αποτέλεσμα είναι η δυσκολία διαμόρφωσης ή εφαρμογής ενός κανονιστικού πλαισίου διαπαιδαγώγησης. Η γνώση για θέματα αναπτυξιακής εξέλιξης του παιδιού, επίλυσης συγκρούσεων, δημιουργίας θετικού κλίματος παρέχει σε μια οικογένεια ένα λειτουργικό πλαίσιο ψυχολογικής ισορροπίας, προάγοντας την ποιότητα ζωής όλων των μελών της.